Ik
ben een koning te rijk. Nadat we alle details van de kilometer lange
omheining hebben uitgevogeld en besteld, inclusief de 2 poorten er
in, ben ik verhuisd naar het dorp.
Alles paste net precies in de
auto, inclusief 5 grote zakken compost die ik zondag van Mark had
gekocht. Tamala en Suzen, twee super ijverige – en sterke –
jonge vrouwen hebben me de hele middag spontaan geholpen. Eerst met
uitsoppen, toen alles naar binnendragen, grote 50 kg zak houtskool
die ze van heel ver met zijn tweetjes op hun hoofd droegen voor me
gekocht, de was en de afwas. Terwijl ik de spullen een plekje gaf en
het zonnepaneel aansloot, hebben zij nsima (maiskoek a la griesmeel –
wordt 3 keer per dag gegeten) met relish (het sausje – iets ei-igs)
gekookt wat we met zijn drieën opgegeten hebben. Ik serveerde er
kombucha bij. Dat smaakte ze naar meer. We hebben een plannetje
gesmeed hoe ze het te gelde kunnen maken nadat ze weten hoe het te
maken. Als we statiegeld op flesjes gaan geven, kunnen zij die vullen
en weer verkopen. Men moet minstens een veelvoud van 2 flesjes, met
dop, ‘schoon’ inleveren dat dan 10 kwacha per flesje oplevert.
Een (glas)flesje fanta of cola kost 250k, wat de dorpelingen slechts
bij hoge uitzondering kunnen kopen. Kombucha kan voor de helft
verkocht worden en is veel gezonder bovendien.
Fysiek rijk zijn
ze geen van beide, maar geestelijk des te meer. Ze zitten gewoon goed
in hun vel, die dames. Ze accepteren het leven zoals het komt, zijn
gewend (kei)hard te werken, staan ‘s morgen om half vijf op, nemen
genoegen met weinig, zijn positief ingesteld en willen nog graag
nieuwe dingen leren. Tamala heeft al de skills 4 life cursus gevolgd
bij Ronel Beckett en ze is door Mark Beckett (Zuid-Afrikaans echtpaar
werkend voor Foundation for Farming / Crown Ministries) getraind als
sleutelboer voor het boeren op Gods manier. Allebei powervrouwen.
Respect.
Wiseman Soko is ook blij met me. Hij installeert nog de raambeugels, haalt dakgolfplaatspijkers zodat ik het solarsysteem een plek kan geven, haalt gordijnen, spijkert ze voor de ramen en doet zijn best om me Tombouka te leren. Ik schrijf braaf de woorden op.
Suzen komt iedere morgen vragen of ik nog wat nodig heb. Op 20 liter water vanaf de dorpspomp op het hoofd naar mijn huis dragen, red ik me meestal (liever) zelf. De vrouwen en meisjes rond de pomp – ik pomp mijn eigen water – lachen zich naar als ik onhandig een lege emmer op mijn hoofd zet en bijna struikel. Geveinsd of niet, ik zie mezelf de kunst van zo’n gewicht wiebelend water op mijn hoofd nog lang niet onder de knie hebben.
O jee, wat vliegt de tijd, week 4 is zelfs al weer bijna voorbij.
Nou ja, als je om 5 uur opstaat, de hele dag bezig bent, en pas na het donker rond 6 uur ‘s middags nog eens de administratie en internetwerk moet doen, dan heb ik meestal de ‘piep al leug’ en verlang alleen maar naar m’n bed om 8 uur.
Ik heb twee puppies van Milla te leen gekregen totdat ik uit Malawi vertrek. De eerste broer en zus bij naam genoemd in Genesis 4:22, Tubal en Naäma. Twee gezellige dondersteen beessies die álles met hun scherpe tandjes moeten onderzoeken.
Zindelijk
zijn ze ook nog niet, maar de betonnen vloer is zo schoon. Ik leef
met weinig meubels. Mijn kasten zijn planken met bakstenen als
staanders. Net zoals ik het 40 jaar geleden in Frankrijk deed. Ik heb
wel een goede keramische waterfilter, ook al is het pompwater best te
drinken, dat doen alle dorpelingen. |
Genoeg over de huiselijke
omstandigheden. Hier heb je nog de link van het korte filmpje dat ik
er van gemaakt heb
https://photos.google.com/photo/AF1QipPULAFfx5wXY0MosngKvhcdyze4_V7XQnPLPOKt
Het dorp Enyezini ligt een half uur vreselijk hobbelen van de stad Mzuzu af, de levensader voor het dorp. Slimme automobilisten met eigen aftands autootje verhuren super krappe zitplaatsen en vertrekken pas als de auto propvol is.
Dit
was echt lachen. Dorpelingen laten zich en hun vracht vervoeren. De
taxi is een doorgezakte pick-up die al jaren ver boven zijn vermogen
beladen is geweest. De hobbelweg tussen Mzuzu en Enyezini heeft drie
pittige afdalingen en weer omhooggaande stukken over drie riviertjes
heen. De enige manier dat deze pick-up weer omhoog kon klauteren was
met duwen van zijn passagiers.
All in a days work in Malawi.
Dronkenschap
is een probleem in Enyezini, vooral onder jongeren die geen werk en
geen vooruitzichten hebben. Als ze hier of daar een hapsnap karweitje
hebben gevonden, ganyu heet dat, verdwijnen de verdiende centen bij
de bar in de dorpskern waar constant hangjeugd aanwezig is. Tegen 7
uur ‘s avonds wordt het pas echt gezellig. Wanneer de meeste mensen
zich op de nachtrust voorbereiden, wordt de muziekinstallatie op
volume gedraaid. Het lokale bier vloeit, de dronkenschap overlast
stijgt evenredig. Een knul met een fuvuzela (zo’n Zuid Afrikaanse
toeter die een hels kabaal maakt) voegt decibels toe.
Ik heb
tegen Mbondolo, de regionale chief zonder wettelijke macht maar met
veel aanzien, gezegd dat als hij niet wil dat in de toekomst, wanneer
meer dorpelingen zich geluidsinstallaties kunnen veroorloven, gewone
hardwerkende mensen en kinderen niet meer aan hun slaap kunnen
toekomen vanwege de overlast, hij nu zou moeten ingrijpen. Hij knikte
instemmend. Of hij er werkelijke wat aan gaat doen???
Bid
je mee dat we in de toekomst die hangjongeren een doel kunnen geven
in de ambachtschool?