Al weer een week in Malawi waarin ik vooral druk ben geweest met mezelf te installeren in het kale huis. Vandaag heb ik een plastic tafel, 3 stoelen, 6 planken die met bakstenen als verticale steunen, als kast dienst doen, een houtskoolbrandertje en wat keukengerei. Ik slaap onder het meegenomen muskietennet, op 2 matrasjes die de schooljuffen hadden achtergelaten.
Het lijkt weinig maar het heeft me 5 dagen gekost om dit alles te vergaren.
Satiel en Ephraim, onze Malawiaanse medewerkers, hebben me overal mee naar toe gesleept om mijn boodschappenlijst af te werken.
We hebben de afbouw van de lerarenhuisjes in gang kunnen zetten.
Eerdere sociale contacten zijn weer opgepakt en het lijkt alsof ik er al weer een maand ben.
Waar ik nog moeite mee heb, is niet zozeer het gebrek aan stroom, maar het aansteken van het houtskoolvuurtje. Men gebruikt plastic zakjes om het vuur mee aan te maken. Ik heb flink zitten klungelen maar na een half doosje lucifers lukte het. En als het eenmaal brandt, dan brandt het door. Dus als ik om 5 uur opsta, maak ik eerst mijn eenpansmaaltijd voor de dag klaar, kook een pan water en doe de afwas van gisteren, en met de laatste pan heet water de handwas. Met het gebruikte water vervolgens de vloer schrobben en tegen 9 uur klaar met het huishoudelijke.
’s Avonds is het rond 6 uur donker en vaak ben ik pas later thuis. Dan heb ik echt geen trek meer om vuur te maken. Dan is het de lekkere pan van de ochtend leegeten, douchen met fris water en slapen.
Gisteren ben ik naar Enyezini gereden. De 15 km namen 50 minuten in beslag. Er is een veel langere weg maar dat duurt even lang, dus houd ik het maar op deze ‘weg’ in 1e en 2e versnelling.
Het nieuwe tracé tussen de lagere school en de ambachtschool is net klaar. Ik kon er overheen rijden. De vervallen maismolen is omgebouwd tot 3 lerarenwoninkjes en ze zijn druk bezig met de 3 meter verder gelegen ‘keukens’ en´badkamers’ met muurtjes tussen de woninkjes zodat er binnenplaatsjes ontstaan. De ’toiletten’ komen weer 5 meter verder. De gaten zijn al gegraven. Als ik mijn zin krijg, mogen die gaten weer dicht en plaatsen we composttoiletten.
Het was goed Chrissy weer te zien. Ze danste van vreugde toen ze me zag. We hebben veel wijsheden kunnen uitwisselen. Zij adviseerde me wat ik de chiefs het best als kado kan geven want met lege handen aankomen kán gewoonweg niet. Chitenjes, de omslagdoeken die als rok gebruikt worden, zullen de chiefs, en hun vrouwen, waarderen. Dan krijg ik waarschijnlijk een kip of een geitje en moet eerst eten. Daarna kunnen we tot business komen.
Ik was blij een kleine zondagse huisgemeente te vinden. Mensen die Yeshua oprecht liefhebben. Goed contact, mooie mensen, fijne samenwerking.
Er zal deze keer waarschijnlijk geen dagelijks blog komen. Ik ben teveel tijd met koken, huishouden en voedsel inkopen kwijt. Maar liever dit dan maiskoeken met friet. Het is mogelijk gezonde voeding binnen te krijgen, maar je moet er veel meer moeite voor doen dan in Nederland. Het zij dan maar zo.