Oooohh, ik heb bijna geen oog dicht gedaan en kan gebruik maken van het vroege uur. Ik stel en plan op:
Principle of Loans:
Only within structure of Village Savings and Loans, that is VSL as a whole is responsible
Not more than 1 loan per person at the time @ 30% interest.
To be repaid in 5 instalments after 1 month grace period
If repaid, new loans can be given to VSL as a group
If not fully repaid due to weather disaster, absolve the remainder of the interest.
Capital to be repaid after next harvest but provide once with new loan
Education:
-stop CDSS student support but give all parents who have child at CDSS a loan without
interest
– Students (boys and girls) with min. 70% results, receive school fees for next term.
– College fees paid for those with min. 75% results if for the benefit of Enyezini?
– sponsor 3 nurses education
– continue with Masozi if performing well
– continue with Bright (loan), he needs laptop.
– look into teacher training, use teacher training application form
VTC: is private school? How choose students? How many? By admission test? By school results? School fees? Talk to Edward Kaunda
Environment :
– Switch from goats to chickens for manure? Talk to vet. Services of Ministry of Agriculture.
– start tree nursery, enforce replanting trees when burning bricks
– sponsor energy savings stoves? From Total Land Care
– Water bore hole?
Agriculture:
– provide standard 30% loans for the benefit of the community.
Future:
– Start nursery school? To be built by VTC?
– Primary school support?
– set up village based trainings
– health paste production (ground nuts, moringa, millet)
– sanitary towels
– tricycle?
Satiel: to move to Mzuzu, present once a week in the village.
teach Gantt chart
google Drive
him to support girl to whom promised last year but forgotten
Ik geloof dat de meeste onderwerpen hiermee gedekt zijn en alles grijpt in elkaar.
Ik ben tevreden dat het zo snel op papier komt.
Ik vraag Milla om een katoenen 1 persoons dekbedovertrek om in te kruipen. Ze heeft nog een hele ouwe, van haar oma. Perfect. Mijn slechte nachtrust komt waarschijnlijk van de verschoonde maar zweterige synthetische lakens.
Ik voel me duidelijk niet fit en we moeten de hele dag nog door. Eerst maar koffie, dan gaat t wel beter. De boys zijn er voor 8 uur, terwijl we om 8.30 uur afgesproken hadden. Da’s in ieder geval beter dan een half uur te laat. Ik complimenteer ze.
We rijden richting SMART Centre en pikken de free-lance trainer Ephraim Uluka op die de vrouwen de ins en outs van micro kredieten heeft aangeleerd in juni. Het is een beschaafde, intelligente man van 45, sinds vorige week alleenstaand met 3 kinderen. Hij heeft zijn vrouw 2 dagen geleden begraven. Er gaan hier veel te veel mensen vroegtijdig dood.
Voor onze dorpsvrouwen wordt het tijd dat om weer eens een opfriscursusje te krijgen. De training wordt voor a.s. vrijdag gepland.
Dan Lexa Harrison, ook een Malawiaanse, een vrouw om u tegen te zeggen. Ze heeft 17 dorpen onder haar hoede genomen waar ze sinds 2005 van allerlei women empowerment projecten is begonnen door inkomen genererende aktiviteiten op te zetten. Ze geeft trainingen waarmee ze nu zo ver dat ze een paar secondary school studenten kan ondersteunen, dat 70 ouderen een acceptabel leven hebben en ze heeft een gratis kleuterschool in het leven geroepen.
Ze zou ons prachtig kunnen helpen om, naast Ephraim, vooral de vrouwen een zetje de goede richting in te geven met 2 weekse village based trainingen in broodbakken, goed huishouden runnen, hygiene, veiligheid, werken in een team, boekhouden, enz. Ze begeleid aanstaande moeders in hun zwangerschap, leert hoe ze hun baby moeten verzorgen (vooral de eerste 1000 dagen van diens leven), goede voeding, en zo meer. Een no nonsense dame van de praktijk. Zo een is goud waard.
We gaan snel door naar Enyezini. Bright heeft trek en wil even een zakje patat kopen. Ik heb ook trek, niet zozeer in patat maar het vult de maag even. De vette hap is niet echt lekker. Bright eet met plezier mijn restant op.
We gaan kijken hoe de mensen die 6 maanden geleden een lening hebben gekregen, hun leven hebben kunnen vergemakkelijken. Voor de eerste groep moeten we stuk lopen over een smal, hobbelig pad. Ik zou er vroeger niet over nagedacht hebben, maar nu moet ik me goed concentreren hoe ik mijn voeten neer moet zetten. We lopen door mais- en bonenvelden, bananenaanplant, tabakplantages en-drogerijen. Het dorpje oogt zeer armoedig met huisjes met rieten dakjes. De bonenoogst ligt op een grote zak te drogen. Maar de mensen zijn superblij. We worden met veel omhaal ontvangen. Vooral de oudste dame kijkt ondeugend en wil dansen. Lief dondertje.
Zowaar, in het huisje van de groepsvoorzitster zie ik wat tastbaar bewijs van een lening, een plankje met wat drogisterijspulletjes. De dame is een winkeltje begonnen. De hele VSL groep is er. De meeste leden doen aan inkoop-verkoop. Ze halen bijvoorbeeld een 20 liter olie uit Mzuzu, gieten die over in kleine dagporties-zakjes en maken er een fikse winst op zodat ze in hun verdere onderhoud kunnen voorzien en zelfs hun kind naar school kunnen sturen. Voor mij een bevestiging dat het beter is om de ouders van een lening te voorzien dan het schoolgeld van de kinderen te betalen. Daar heeft het hele gezin baadt bij.
Er is een vrouw die vleeskippen fokt met haar lening. We gaan kijken. Ze is een welgestelde vrouw. Haar man staat net op het punt om hun 16 geiten te gaan hoeden in het veld. Hun huisje wordt omringt door tabaksdrogerijen. Het hele gezin werkt hard. De oudste dochter zit op een priveschool in Ekwendini. In een kamertje is een hoekje is een laag muurtje ‘gemetseld’ van anderhalf bij anderhalve meter. Daarin zitten zo’n 30 bijna slachtrijpe ‘hybride’ vleeskippen (om het verschil met de lokale kip te benadrukken). De meeste hebben al een deel van hun veren verloren. Ze zijn redelijk rustig. Ze worden dan ook gefokt om weinig energie te verbruiken en zo snel mogelijk te groeien….zonder hormonen of antibiotica. Het vlees is een stuk malser dan die van de taaie lokale kip maar Satiel vind het niet lekker. Ik herinner me het filmpje dat ik gevonden had, in het Chichewe, om zelf het voer voor deze kippen te mengen. Een stuk goedkoper dan kant en klaar. Alweer een mooi onderwerp voor village based training.
We lopen terug naar de auto. Ik voel me niet zo lekker en wijd het aan de patat.
De volgende groep is al even positief. We zijn op de goede weg.
In het dorp zelf zagen we de kleermaker zitten. Hij is invalide maar voorziet, met moeite, in zijn levensonderhoud met zijn handnaaimachine en vervoert zichzelf in een (te zwaar) handkarretje.
Ik vroeg hem of hij een jurk voor me kan naaien. “Jazeker wel, met plezier”. Maar hij heeft geen stof. “Dan koop ik wel stof”, zeg ik. Hij staat op, bekijkt de grootte van mijn lichaam en zegt “vier meter”.
Eén vrouw koopt kitenzjes (omslagdoeken die alle vrouwen als rok dragen) in Mzuzu in en verkoopt ze in het dorp. Aangezien je het beste in je eigen dorp kan kopen, vraag ik haar of ze stof voor me heeft. Nee, nu niet, maar morgen wel. Ik vertel haar welke kleuren ik mooi vind. Maar hopen dat ze met wat acceptabels aankomt. Zo is zij geholpen met de verkoop van stof en de kleermaker met wat extra werk en ik met een mooie jurk die ik bij het afscheidsfeest kan dragen.
De VTC (Vocational Training Centre, ofwel goeie ouwe ambachtschool) liet me met nog veel vragen zitten. Hier in Afrika is het niet nodig om vooraf je bezoek aan te kondigen. Je valt gewoon binnen. Edward Kaunda was thuis. Hij is een ‘welgesteld’ man. Hij heeft varkens, geiten, kippen, landbouwgewassen en een zonnepaneeltje voor een aftanse muziekinstallatie. Hij is oudste van 27 familieleden die in huisjes rondom hem heen wonen.
Als hoofd van de VTC vertelt hij me zijn ideeën. Het is een privéschool, d.w.z. de leraren worden niet door het gouvernement opgeleid nog bekostigd en hebben dus weinig te zeggen in het runnen van de school. Gelukkig maar want als de regering een vinger in de pap heeft, komt er geen bal van een school terecht.
De school to be heeft 7 lokalen. Een hele grote, 4 ruime leslokalen en 2 kleinere. Om te beginnen wil hij met 20-40 studenten starten die minstens het junior certificate (klas 2 secondary school) hebben met ‘credits’ in mathematics (ofwel gewoon rekenen), physical sciences zoals natuur- en scheikunde (de theorie er van dan want praktijklessen hebben ze nooit gekregen omdat dit te duur is), engels en ‘social studies’.
Het schoolgeld zal rond 20,000 kwacha liggen (nog geen €23) per 3 maanden.
De leraren zijn gepensioneerde ambachtslieden die ong. €43 per maand betaald krijgen uit het leerlingenschoolgeld.
De theoretische vakken kunnen gegeven worden op de CDSS.
Hij vindt het een goed idee om de afgestudeerde leerlingen mee te laten helpen in de lagere klassen, het basisonderwijs en de kleuterschool to be.
Dat waren weer een boel vragen beantwoordt.
We rijden naar de CDSS om te horen of ze klaar zijn voor het bezoek van de erosie expert morgen. Onderweg komen we een meisje tegen. “Zij is een wees, heeft haar beide ouders pas verloren en nu wordt ze ook uit school getrapt omdat ze het schoolgeld niet kan betalen”, zegt Bright.
Oei wat keihard. Ze staat al alleen (met broertjes en zusjes?) en mag ook niet meer naar school.
“Gaat niet gebeuren”, zeg ik. Laat haar maar instappen en meekomen naar de school, wij betalen haar schoolgeld”.
Er blijken totaal 12 leerlingen te zijn in dezelfde situatie. De deputy is zo blij met deze nieuwe aanwas, dat hij diepe buigingen voor me maakt. Ik zeg “dank onze God maar, heb je meer aan”.
Dezelfde deputy had beloofd om de zakken met zand gevuld te hebben klaarliggen vanmorgen.
Nee dus. “O, we hebben genoeg zand en heel veel leerlingen, die hebben in 5 minuten een zak gevuld”, verkondigt de deputy. Mag misschien zo zijn, maar het dichtnaaien duur ze zeker een half uur. Da’s nou typisch Afrikaans. Ze zeggen ja en doen nee. Vervelend.
Thuisgekomen plof ik op mijn bed neer. Ben hondsmoe, aan de diarree en wil alleen maar rust hebben.