De rugpijn is grotendeels weggetrokken. Opeens weet ik waar het doorveroorzaakt werd, het gespannen rijden van zaterdag.
En wie wacht er voor het SMART Centre? Ja…Aaron, de beste erosieexpert die, nog twee weekjes, er werkt totdat zijn contract afloopt. Ik vraag hem of hij bereid is / kan zijn, om zijn expertise in tezetten bij de drie moeilijkste gevallen. Vanaf 2 januari is hij beschikbaar. Reken maar dat ik dan op zijn nek zit. We hebben al zoveel tijd gespendeerd aan dit project, zonder nog maar een flard goed resultaat tot nu toe.
Reinier is zo aardig om mij vandaag wat tijd te gunnen zodat Andrew en ik van zijn waterbeheersingskennis kunnen profiteren. Andrew legt uit welke maatregelen hij in het ‘proef’dorp Emazinyeni heeft voorzien. Het wordt duidelijk dat er nogmaals goed ter plekke moet worden gekeken.We prikken voorlopig op vrijdagmiddag de 28ste.
Het uiteindelijke doel is om de scholen een werkbaar stappenplan te geven zodat ze, hopelijk grotendeels zelfstandig, met wat duwen van Satiel en de vinger aan de pols houdend, kunnen uitvoeren na hetregenseizoen.
Zonder pc begin ik weinig. Behalve dat het typen op een mobiel voor mij lastig is, de blogs in de goede volgordezetten op WordPress met de mobiel , is een heksenkarwei dat ik niet voor elkaar krijg. Dus ik ben super blij dat ik een pc van het SMART centre mag lenen totdat de mijne het weer doet…!!…., if ever….????
De jongens hebben de auto mee om de inkopen voor de voedselpakketten voor morgen te doen. Reinier kan me afzetten bij Mzuzu Coffee Den waar je ook kan internetten……als er stroom was geweest. Ik bel Satiel, hij is al onderweg naar Enyezini de inkopen afleveren. We spreken voor morgen af. Ik loop terug richting Katoto waar Milla woont. Denkend dat ik de weg kan afsnijden via een zandpad, kom ik ineens langs een grote kerk ‘Victory ChristianTemple’ die ook dubbelt als Lisado (Life Skills Awareness Development Organisation) dat klinkt als een soortement van ambachtschool. De vrouw van de pastor rijdt net naar buiten. Amerikaanse, ouder dan ik, heeft met haar man de boel in 2002 opgezet. Ga ik een ander keertje langs. De lucht dreigt me nu teveel.
Vlakbij zit World Vision Malawi.
Na een half uur lopen sinds ik de kortere weg ingeslagen ben, kom ik weer op de hoofdweg, 500 meter van dat ingeslagen pad. Het begint te regenen, best hard. Mensen beginnen te rennen, ook best hard. Enkelen krijgen een fietstaxi te pakken.
Die arme sloebers fietsen zich een ongeluk iedere dag, nu zijn ze dus ook kletsnat. Binnen 3 minuten is de straat leeg. Ik loop door, onder mijn parapluutje, verbaasd het schouwspel gadeslaand, alsof er een nieuwe akte net is begonnen.
Alleen
Mozes is thuis.
“Hee, jij zou toch naar Tanzania gaan?”
“
Ehh, ja. Ik wacht nog steeds.”
Typisch !!
Hij krijgt een telefoontje van Milla. Ze is gestrand in de regen met een lekke band. Ik help Mozes een regenjas te maken van een vuilniszak. Eenmaal goed ingepakt, neemt hij de brommer bij de hand, loopt de hoek op waar de weg afdaalt en neemt een aanloop. Ik hoor aan het geknetter dat de brommer aanspringt.
Hij komt terug, pakt een zak bananen volgens de instructies, bindt een reserveband achterop met elastieken van voormalig fietsbinnenband en vertrekt de regen in. Super brave en gewillige jongen is hij toch, en altijd vrolijk en lief.
Ik worstel met mijn blog op mijn mobiel. De pagina’s krijg ik maar niet in goede volgorde. Is normaliter zo gepiept op de pc, maar schier onmogelijk op dit apparaat. Enfin, het staat er op. “19december, pc kapot”, in het hoofdmenu. Moet dan maar hoor, krijg het niet beter.
Ik bel een ‘betrouwbare pc reparateur’, volgens Milla. Mmm, ik hoop het. Ik breng mijn pc naar hem toe in de cornershop. Flegmatische, beschaafde jongeman. Als hij merkt dat mijn apparaat echt geen enkele sjoege geeft bij het aanzetten en na het controleren van kabel, accu en batterij, zegt hij dat hij er morgen aan gaat werken. |
“Doe maar rustig aan, het is ook voor jou kerst. Ik heb een andere, tijdelijke pc kunnen lenen, dus heb niet echt haast meer.”
Milla wil het pupje ‘Pig’ noemen, maar dat vindt Noah niet goed, dus noemt ze hem Sika, zelfde betekenis, in het Fins.
Het beestje loopt beetje hulpeloos rond in de keuken, niemand schenkt aandacht aan hem. Ik roer een restantje nsima door verdunde koemelk. De grotere pup krijgt er lucht van. Probeer hem dan maar eens weg te houden terwijl je een foto maakt…..
Kant en klaar diervoeder is wel in Shoprite te koop maar 5 honden op die manier voeden, gaat Milla boven de beurs.’
Ik smokkel het diertje mee naar mijn kamer. Hij vindt het prettig opgepakt teworden, drukt zich tegen mijn hals aan, bijt in mijn oor. Voor mij zijn zijn scherpe tandjes en nageltjes minder aangenaam. Hij blijft zich tegen me aandrukken, genegenheid zoekend en vindt het maar oneerlijk als ik hem uiteindelijk in de zachte, pompeuze fauteuil neerleg.
Als de andere pup van een groter ras zich weer kwispelstaartend er bijkomt, vindt Sika het geweldig. Hij zoekt kirrend naar volle tepels. De oudere pup kan haar draai niet vinden in de fauteuil met die beweeglijke kleine bijtert er bij en kiepert hem van de stoel af. Gillen.
Sika vindt rust op mijn handkoffertje.
Ik vind geen rust. De ghettoblaster van de overburen staat voluit aan. Het is feest…. tot 4 uur. Ik dommel toch af en toe in. Zelfs na 4uur hoor ik in de verte nog feestgedruis. Kerstavond is dan ook DE feestnacht van het jaar.