19 december. Autocheck en gezondheidspasta

Aaaahh wat scháttig!! Milla’s poes heeft vier kittens in een kartonnen doos ter wereld gebracht. Ze passen nog met gemak in je hand en hebben de oogjes nog stijf dicht zitten. Líéf !!

4 warme, pasgeboren bolletjes

De Belg, Jurgen, checkt vandaag de auto op verborgen gebreken. Oeps, er zit nog maar héél weinig bezine in de tank, ontdek ik op weg naar hem. Hij woont verborgen in de bush. Milla stuurde me de routebeschrijving door. Ik hoop dat ik het ga vinden. Oei, spannend, als ik verkeerd rij, zou ik kunnen stranden.
Ik rij niet verkeerd. Jurgen dropt me bij Macondo Camp (macondocamp.com) voordat hij aan de auto begint. Deze lodge is een door een Italiaans echtpaar vijf jaar geleden opgezet. Het kan tot 19 mensen onderdak geven in 3 kamers en 3 chalets. De chalets vind ik inventief gevonden. Op een platform staat een binnentent van een bungalowtent als slaapkamer.

Het geheel ziet er prettig uit, met veel groen en meer inventieve details (vierkantjes jute op de bankovertrekken genaaid om de zitplaatsen aan te geven en een omgekeerd mandje als lampekap.)

Een leuke attentie is een kledingrek met warme poncho’s. “Voor gasten als ze het koud hebben. In juni, juli, is het soms maar vijf graden”, zegt de kettingrokende eigenaresse met bruin haar tot haar taille. Manlief, zo te zien een stukje ouder, heeft een blond staartje. Ik denk dat hij de motor achter deze onderneming is. Ik hoor dat hun zoontje – jochie van een jaar of zeven, met lange blonde krullen – drietalig opgroeit.
Ik bestel een capuchino bij de Afrikaanse serveerster. Die krijg ik na een half uur (ik ben de enige gast op het terras), met voetbad.
Terwijl ik op Jurgen wacht, kan ik mijn blogschrijfachterstand inhalen.

Twee uur later is hij klaar met zijn onderzoek. Hij heeft wat lampjes vervangen en een rapport geschreven. We hebben een goede auto gekocht met maar een paar aandachtspuntjes voor de toekomst. Hij adviseert me op het net te gaan zoeken naar een ‘Toyota Rush clutch kit’. Daarmee bevestigt hij mijn vermoeden dat de koppeling niet 100% goed is. Dank Satiel, voor je loden linkervoet die je alsmaar te ruste legde op het koppelingspedaal.

Langs het weggetje naar Jurgen toe, worden enorme eucalyptussen geveld. Ach wat jammer. De omgeving is al vreselijk ontbost. Ook al is het blue gum, de wortels houden wel grond vast en de bomen produceren zuurstof. De lucht is verzadigd van een heerlijke eucalyptusgeur.

De jongens hebben hun huiswerk nog steeds niet af, grrr. Ze komen met een of ander rotexcuus dat kant nog wal raakt. Moet ik ze dan toch strakker aanpakken? Heb niet zoveel zin om als Kenau Simons Hasselaar op te treden maar zal het zeker wel doen als het echt nodig zal blijken. We moeten mensen hebben die op tafel blijven dansen, ook al is de kat thuis.
Na de snelle lunch in het lokale restaurantje waar we Malawi’s lekkerste, meest gegeten en overbeviste Djambo verorberen, zetten de jongens me af bij SMART Centre. Zij gaan fietsen en telefoons en urea en misschien zakken voor zand kopen en het vervoer naar Enyezini er voor regelen, en daarna de laatste lading maiszaden ophalen.

Ik ga verder met mijn onderzoek op internet. Vind het basisrecept voor likuni phala. Het blijkt niet meer te zijn dan pap van bonen- en maismeel. En heel Malawi dweept er mee dat het dé voedselaanvulling is voor schoolkinderen. Dat kinderen vaak met een lege maag naar school gaan, is me bekend. Dat bonen veel proteïnes bevatten, weet ik ook. Mais is ook niet alleen maar koolhydraten. Maar hé, met moringapoeder er bij en milletmeel voor de B-vitamines, ben je al een heel stuk verder. Likuni phala wordt in Ekwendini ziekenhuis gemaakt. Daar willen we morgen toch al naar toe, misschien slepen we er een gesprek uit.
Mphatso Children Foundation is ook een mooie organisatie, met name interessant door Robyns inspanningen voor kleuterschoolkinderen.
Ik ben verheugd Plumpy’nut en RUTF te vinden maar behoeven toch nog nader onderzoek als gezondheidspasta. Liever geen pinda’s gebruiken die zo gevoelig zijn voor giftige aflatines, maar macademia noten (B-keus is prima), moringa, baobab, sesam en avocado, allemaal lokale produkten en echt bóórdevol natuurlijke voedingsstoffen. Pasta verdunnen met kombucha. Oooo, dat wordt lekker…. Stevia zou het ook goed moeten doen.
Ik moet nog onderzoeken of chia in Malawi groeit en of sojabonen niet GMO gemanipuleerd zijn (wat ik wel verwacht, net als de mais waar heel Malawi mee vol staat).
Daarna de echte uitdaging: de pasta lokaal, hygiënisch produceren voor een betaalbare prijs. Dat laatste zal echt moeilijk worden. De ingrediënten zelf zijn al te prijzig voor de armsten die het meest ondervoed zijn. Voor hen is álles te prijzig, daarom zijn ze ook ondervoed. Moet ik nog een manier vinden om het te subsidiëren via andere kanalen of het te verkopen in de minder armere gebieden en winkels zoals Shoprite, of toegevoegde waarde creëren door het ook in andere produkten te stoppen zoals ‘gezonde cakejes’ of als ontbijtyoghurt, smeerpasta op de boterham…..zeg het maar, wie weet wel exporteren in de toekomst. Het is een gemaksprodukt waar zovelen voor kiezen, en toch supergezond. Nog meer verdunnen met kombucha als ontbijtdrankje? Ideeën zijn welkom. In dit geval heb ik nix tegen een marketing campagne. Wow, dat zou een, aan alle kanten, mooie onderneming zijn. En nee, dat ga ik allemaal niet zelf doen. Als het eenmaal ontwikkeld is, die ontdekkingstocht is het leukste, kan een goeie bedrijfsvoerder het overnemen en uitbouwen. Wat jammer dat ik maar twee handen heb. Iemand geïnteresseerd?
Voor nu, terug naar af: samenstelling perfectioneren. Zal ik Barbara O’Neil van Misty Mountain Health Retreat een mailtje sturen? Patchoko, patchoko, rustig aan dan breekt het lijntje niet. Gevacumeerd, ongekoelde houdbaarheid testen. Trouwens, linzen (nog zo’n proteïnebom) schijnt de, op 3 na grootste peulvruchtenoogst te geven in Malawi. Interessant….
Genoeg gedroomd. Dit krijg ik voorlopig toch niet van de grond. Wel leuk om beetje mee te spelen.
Maar…als mijn vakantiehuisjes verkocht zijn, waarom dan niet van oktober tot april of zo in Malawi doorbrengen? Eeuwig zomer 😉 Lekker met van alles experimenteren…..

In mijn haast om van alles van de grond te krijgen, sla ik iets heel belangrijks over. Evaluatie. Tijdens een gesprekje met Noah, realiseer ik me dat. Laat ik het eens met de jongens bespreken. Met behulp van een goed opgesteld formulier, kunnen onze H2LDC-leden langs de credietafnemers gaan en de resultaten bevragen. Vooral: “wat heeft het het crediet je uiteindelijk opgeleverd?” Als er niet meer uitgekomen is dan alleen maar terugbetalen, schieten we het doel voorbij. Het doel is bereikt als mensen zelfstandigheid-naar-tevredenheid hebben kunnen creëren.
Mmm, dat zal waarschijnlijk niet gelukt zijn bij de meesten. Met een goede evaluatie kunnen we er achter komen wat goed ging en wat beter had gekund.
Slechts 1 groep heeft al volledig afbetaald, de chiefs. De andere groepen moeten nog een paar maanden. Er zal in december en januari niet veel van komen. Volgens Milla spenderen Malawianen hun hele ‘vermogen’ in december aan kerst (en in de dorpen aan zaden en kunstmest), zodat men in januari absoluut geen nagel meer heeft om.…
Het is me bekend dat de armoede het ergste knijpt in de maanden voor de oogst. In mei wordt de meeste mais binnengehaald, de bonen zijn dan al van het veld, geloof ik. Moet het nog even navragen…

Blij met mijn klamboe. De muggenpopulatie breidt zich uit nu het regenseizoen serieus begonnen is.