We pikken Edward Kaunda en een jong meisje op om naar het ziekenhuis in Ekwendeni te gaan waar we een afspraak hebben met de hospital administrator. Een beetje vreemd dat een administrator over zwangerschapsvoorkoming gaat, maar enfin, we zien wel. Het jonge meisje is het hoofd van een vrouwengroep. Ook een beetje vreemd dat dit jonge ding in die positie is gekozen.
De rondborstige administrator met een even zo rond gezicht, onderbreekt ons al snel. Hij wil ons graag begeleiden naar family planning. We komen dichter bij het vuur. We worden een kamertje binnengelootst waar 4 verpleegsters (of in ieder geval vrouwen in een uniform dat er volgens mij op lijkt) zitten.
Ja het klopt dat Enyezini 1 keer per maand door de ‘under fives’ kliniek wordt bezocht. Deze zorgt niet alleen voor kinderen tot 5 jaar maar doet ook aan zwangerschapspreventie, verstrek gratis de pil en condooms en geeft zelfs huis aan huis voorlichting via de health committee. Dat committee brengt maandelijks een rapport uit aan het ziekenhuis. Het gekke is dat Kaunda helemaal geen weet heeft van een actieve health committee en hij behoort dit zeker te weten. ‘Vroeger’ wist hij er wel van, maar tegenwoordig hoort hij er nooit meer wat over.
Lijkt mij dat de fout wederzijds gecorrigeerd kan worden. De chiefs zitten niet actief genoeg bovenop de committees en de committees doen gewoon hun werk en rapportages niet. Wat ik vreemd vind is dat dit al een paar JAAR zo is. Ligt iedereen nou te slapen of wat??
Dan horen we dat het ziekenhuis wacht op een beschikbare woning zodat hun gezondheidswerker daar kan wonen en voor een permanente medische aanwezigheid in het dorp kan zorgen. (de overheid doet hetzelfde voordat ze leraren in een school plaatsen). Het onafgemaakte huisje dat naast de kliniek staat is er voor bedoelt, zegt Kaunda, maar het werk er aan ligt al 3 jaar stil. Nog een paar ramen, een buiten wc en kookafdakje en het huisje is klaar.
Nou mooi dan. Kaunda kan aan de slag, de bezem halen door de committees en de chiefs, een paar werkers organiseren om het huisje af te maken wat niet meer kost dan wat zweet, 5 ramen en 2 zakken cement. Dat kunnen ze nog van me krijgen ook.
Probleem opgelost, wat mij betreft. Het is me al veel vaker opgevallen dat de meest voor de hand liggende oplossingen niet in hun hoofd opkomen. Heel raar.
Misschien iets te maken met gebrek aan hersenverbindingen die in de jonge jaren van een Afrikaan niet aangelegd zijn omdat de ouders nooit echt met hun kinderen bezig zijn, kleuterscholen ontbreken en het lager onderwijs ook zeer te wensen overlaat?
(zei niet een van onze politici onlangs dat Afrikanen dommer zijn dan blanken, wat een enorme racistische rel veroorzaakt heeft? Ik ben bijna geneigd het met hem eens te zijn op een dag als vandaag)
Ik was vandaag ook aardig boos op Satiel. Kaunda had nog een afspraakje in Ekwendini voordat we naar het ziekenhuis zouden gaan. We zouden in een bepaald restaurantje op hem wachten. Een half uur na de afgesproken tijd probeerde Satiel hem te bellen. Geen gehoor. Hij bleef nog een half uur proberen. Kaunda’s telefoon bleef buiten bereik. Ik had intussen boter kaas en eieren gespeeld met het hoofd van de vrouwengroep maar na 10 pogingen snapte ze het nog niet. Satiel had het wel na 3 keer door.
Ik stond op om een wandelingetje te gaan maken. Kom ik Kaunda tegen die mij had zien lopen. Hij had al een uur gewacht in het restaurant dat Satiel met hem afgesproken had. Blijkt dat Satiel, zonder overleg met wie dan ook, met het domme vrouwengroep ‘hoofd’ en mij in een ander restaurantje is gaan zitten. Ongelooflijk dat het niet in zijn bolle kop op kwam om na een uur wachten en geen contact toch maar es te gaan kijken op de plek waar hij afgesproken had, 100 meter verderop!!!
Ik denk dat hij het niet nogmaals zal doen.